Na wystawie zaprezentowane zostały poszukiwane od zakończenia II wojny światowej freski wielkiego prozaika, grafika i rysownika - Bruno Schulza. Ekspozycję tworzyło 100 rysunków i grafik Schulza, pochodzących głównie ze zbiorów Muzeum Literatury, zbiorów prywatnych oraz innych muzeów wraz z jedynym zachowanym obrazem olejnym artysty "Spotkanie". Z Drohobycza sprowadzone zostały malowidła ścienne Schulza, którymi artysta ozdobił pokój dziecinny funkcjonariusza gestapo Feliksa Landaua. Malowidła te, odkryte niespodziewanie 9 lutego 2001, po raz pierwszy ujrzały światło dzienne i stały się największą atrakcją prezentowanej kolekcji dzieł plastycznych Bruno Schulza podczas ekspozycji w Polsce. Nie sposób rozdzielić świata Schulza - rysownika i malarza od świata wykreowanego w jego dziełach literackich. Dlatego też ekspozycja została dopełniona cytatami z utworów literackich Schulza. W ten sposób widz miał możliwość pełnego wniknięcia w świat wyobraźni artysty. Wystawie towarzyszył katalog zawierający reprodukcje prezentowanych dzieł i eseje wybitnych specjalistów na temat twórczości artysty. Organizatorzy postanowili zaprezentować dzieła Bruno Schulza w układzie problemowym, dzieląc materiał ekspozycyjny na sześć części, które nosiły tytuły: "Miasto", "Wiosna", "Mityzacja rzeczywistości", "Xięga Bałwochwalcza", "Odwieczna baśń", "Epilog".